Over hoe precies de sprinkhaan zijn beroemde getjilp publiceert, dacht iedereen waarschijnlijk in zijn leven. Er zijn veel hypothesen over deze score, maar welke is waar?
Lijst en spiegel
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, maken sprinkhanen geen geluid met hun poten. Het stekende apparaat van insecten van de Orthoptera-orde, die trouwens niet alleen sprinkhanen omvat, maar ook sprinkhanen en krekels, bevindt zich op het bovenste leerachtige paar vleugels (elytra). Insecten zenden akoestische signalen uit door de ader van het ene elytron (frame of boog) tegen een ander elytra te wrijven, wat een spiegel wordt genoemd.
Het is interessant dat bij verschillende soorten Orthoptera de structuur van het stridulatie-apparaat anders is, waardoor ze verschillende trillers kunnen weergeven. Als de frequentie van de slagen van de ader samenvalt met de frequentie van trillingen van de tweede dekschilden, zendt de resonantie van het geluidssysteem pure geluidssignalen uit. Als er geen match is, zijn de trillers van het insect te horen als afzonderlijke klikken. Ervaren tjilpende entomologen kunnen bepalen welk insect het publiceert.
Geluiden van muziek
Elk getjilp door sprinkhanen wordt niet alleen voor de lol gedaan, maar ook voor een specifiek doel. Meestal trekken mannetjes op deze manier vrouwtjes aan. Maar wetenschappers zijn erin geslaagd erachter te komen dat de verschillende structuur van de elytra niet alleen te wijten is aan het type insect, maar ook aan enkele kenmerken van zijn leven en gedrag. Dus bijvoorbeeld bij die Orthoptera-soorten die in hoog gras tjilpen, wat een obstakel kan zijn voor de verspreiding van een geluidssignaal, is het bereik van geluidsfrequenties groter. Dit is nodig om de immuniteit tegen interferentie te vergroten. Maar soorten die tijdens de vlucht tjilpen, doen het goed met een smaller frequentiebereik - geluid reist immers heel ver in de open ruimte.
Hoe tsjilpen optreedt
Een tjilpende sprinkhaan is vaak zelfs in het gras te zien. Alleen beweegt hij zijn benen en vleugels zo snel dat het onmogelijk is om te begrijpen wat er precies gebeurt. Wetenschappers hebben dit echter ook ontdekt. Het tjilpende proces, zo bleek, vindt bij de meeste sprinkhanen plaats tijdens het sluiten van de dekschilden. Tegelijkertijd bewegen ze ongeveer op dezelfde manier als de flappen van de schaar. De sprinkhaan sluit en opent de dekschilden, waardoor een trilling van een bepaalde zuiverheid op hen wordt overgedragen, en wrijft ze vervolgens tegen het boogframe. Zo wordt het geluid gehoord, dat in de zomer in het veld of aan de rand van het bos te horen is.
Trouwens, vrouwtjes van Orthoptera vangen het zingen van hun cavaliers op met een speciaal apparaat dat zich op hun poten bevindt. Bij sommige soorten bevindt het "oor" zich in het borstbeen.
