Vaak zie je na regen, op het nog niet droge asfalt, op een vochtig bedje in een moestuin of in een tuin een kruipende regenworm. Waarom het eigenlijk regent, de vraag rijst niet, maar hoe de worm beweegt, kan niet iedereen begrijpelijk verklaren.
instructies:
Stap 1
Een beetje biologie
De manier waarop een worm van de ene plaats naar de andere gaat, is door te kruipen. De regenworm kan zich in de grond verplaatsen, net als op elk ander oppervlak, dankzij zijn ringvormige structuur en goed ontwikkelde sterke spieren, bestaande uit longitudinale en ringvormige spieren. Bij wormen zijn de spieren, samen met de huid, een doorlopende musculocutane zak. De longitudinale spieren helpen het lichaam van de worm dikker te worden, terwijl de samentrekking van de ringvormige spieren het lang en dun maakt. Dus, afwisselend samentrekkingen van beide soorten spieren, voert de worm het bewegingsproces uit.
Stap 2
Interessant maar waar
Is het je ooit opgevallen dat er speciale borstelharen zijn aan de binnenkant van de buikzijde van het gladde lichaam van een regenworm? Met hun hulp klampen de ongewervelden zich vast aan verschillende ruwheden, waarna de spieren samentrekken en het lichaam naar voren wordt getrokken. Ze helpen ook bij het klimmen en dalen langs de reeds aangelegde aarden gangen. Als je een worm op een stuk papier legt, zodra het begint te bewegen, hoor je het geritsel van de borstelharen op het papier, en je kunt ze voelen door van onderaf met een natte vinger langs de buik van het dier te gaan.
Stap 3
Eet hij de aarde?
Het voedsel voor de wormen is rottende gevallen bladeren, gras en ander plantenresten dat in de grond zit. Vooruitgaand, slikt de worm kleine delen van de aarde in, verwerkt deze en gooit vervolgens onnodig afval uit het lichaam, waardoor de grond wordt bemest, losgemaakt en verrijkt met zuurstof. Dit is waar de bizarre aardse "touwen" en klonten aan de oppervlakte vandaan komen. In zachtere lagen duwt de worm de aarde uit elkaar met het puntige uiteinde van het lichaam en knijpt dan naar voren tussen zijn deeltjes.
Stap 4
Hij is zo comfortabel
De natuur is zo ingericht dat de worm met het hele oppervlak van zijn lichaam ademt, maar hiervoor moet zijn huid constant vochtig zijn, wat zorgt voor de aanwezigheid van slijm. Het gedrag van de worm na regen kan worden verklaard door het feit dat er niet genoeg zuurstof is om te vochtige grond in te ademen, dus je moet naar de oppervlakte kruipen. Meestal kun je hem ontmoeten bij nat weer of 's avonds, de zonnestralen zijn destructief voor de worm, omdat zijn huid opdroogt.
Stap 5
Zulke kleine en soms onzichtbaar voor anderen, regenwormen, zo blijkt, zijn niet alleen waanzinnig interessant, maar ook erg handig. Elk van hen kan immers in een jaar tot 16 ton grond "scheppen" en verrijken met voedingsstoffen.
