IJsberen leven in extreme omstandigheden. Dit is een groot roofdier en het heeft goede voeding nodig om niet alleen in zijn wereld te overleven, maar ook om nakomelingen te geven en zijn soort te behouden.
Wat ijsberen graag eten
De ijsbeer of ijsbeer is het grootste landroofdier dat op onze planeet leeft. Hij leeft in de poolgebieden, onder barre omstandigheden. Om weer op krachten te komen en verder te leven, moeten deze dieren het voedsel kunnen vinden dat hen daarbij helpt. Aangezien er zeer weinig vegetatie is in het leefgebied van de ijsbeer, voedt dit dier zich bijna uitsluitend met voedsel van dierlijke oorsprong. We kunnen gerust zeggen dat dit beest een bekwame jager is.
Het belangrijkste voedsel voor ijsberen zijn ringelrobben. Dit is een echte traktatie voor hen. Maar om ze te vangen, moet de beer soms lange tijd incuberen in de buurt van ventilatieopeningen op het ijs. En er kunnen veel van dergelijke gaten zijn, dus een roofdier heeft veel geduld nodig om een zeehond op te merken die is ontstaan. Zodra een potentieel slachtoffer in het bereik van de beer is, drukt hij met geweld zijn poten op het dier.
Ze kunnen op zeehonden jagen en naar prooien kijken in de buurt van de ijsschots, waarop deze dieren meestal worden geplaatst. Soms besluipt een roofdier zijn prooi en kruipt er op zijn buik naar toe. De ijsbeer heeft een andere jachttactiek. Van tijd tot tijd scheurt hij de woningen van de zeehonden uit elkaar, die ze bouwen onder de dikte van de sneeuw. Door te ruiken vindt het roofdier het leefgebied van prooien en hun welpen.
Om de verbruikte energie weer aan te vullen, eet de ijsbeer eerst vet, dat uiteindelijk wordt omgezet in energie. Vaker worden de overblijfselen van de zeehond opgegeten door andere roofdieren, zoals de poolvos. Elke 5-6 dagen moet de beer op een zeehond jagen. Naast deze prooi kan het roofdier zich voeden met de baardrob, vogels en op het land kan hij omgaan met de walrus.
Moeilijke tijden voor ijsberen
Dit machtige beest heeft niet altijd zo'n kans - om een groot dier te vangen. Vooral voor hen wordt een moeilijke tijd de periode waarin het ijs smelt en de beren niet de mogelijkheid hebben om dicht bij hun prooi te komen. Op dit moment minacht de ijsbeer niet zowel algen als aas, jaagt op vogels en hun eieren.
Ook ijsberen hebben na hun winterslaap moeite om geschikt voedsel te vinden. Maar soms bieden de wateren van de koude zeeën hen een geschenk - het karkas van een potvis. Gedurende deze tijd, meestal eenzaam, kunnen ijsberen zich in verschillende individuen verzamelen.
Vaak gaan deze roofdieren naar de overwinteringsgebieden van ontdekkingsreizigers of reizigers. Hier snuffelen ze, niet bijzonder beschaamd in hun acties, letterlijk overal rond op zoek naar voedsel.
Onlangs, te midden van de opwarming van de aarde, wordt het leven van de ijsbeer bedreigd. Smeltend ijs heeft een nadelig effect op de aanwezigheid van de belangrijkste prooi van dit dier.
