In vijvers, kleine kalme meren, trage stroompjes zie je een druppel kwik op en neer rennen, van onder het water naar de oppervlakte van het reservoir. Bij nader inzien blijkt dat verticale bewegingen worden uitgevoerd door een kleine spin, en een druppel kwik is zijn zilverkleurige buik.
De duikklok was de eerste stap op het pad van een man naar de onderwaterwereld met speciale apparatuur. Deze structuur was het prototype van het ruimtepak van de duiker. De oudste vermeldingen van hem dateren uit 1531. Maar millennia eerder loste de argironet-spin het probleem van onder water blijven op een vergelijkbare manier op.
Geweldig huis van de zilveren spin
De zilverachtige kleur van de spin is een optische illusie. De kleur van de argironet is gebruikelijk voor de meeste spinnen - een zwarte kopborststuk en een bruine buik bedekt met veel haren. Het zijn deze haren, gesmeerd met een speciaal geheim, die lucht vasthouden wanneer ze naar de oppervlakte van het reservoir stijgen. Bovendien wordt aan het uiteinde van de buik een kleine luchtbel getransporteerd, "gevangen" met behulp van spinachtige wratten.
Het is een kleine schijn van een door de mens gemaakte duikklok. Een nest dat met spinnenwebben aan de stengels van onderwaterplanten is bevestigd en daaruit is geweven, ter grootte van een hazelnoot, heeft een toevoer van lucht onder de koepel. Een geweldige spin, onvermoeibaar duikend naar de volgende portie zilverachtige bubbels, wordt bevrijd van luchtreserves en kan enige tijd onder water in zijn huis zijn.
Een verbazingwekkend insect weeft een spinnenweb van vier soorten - voor de nestbel, de draden die het nest vasthouden, vangnetten en voor de eicocon. Vrouwtjes bouwen hun nest met meer ijver dan mannetjes.
Kenmerken van het dagelijks leven van de Argyronets
De onderwateromgeving biedt de zilversmeden een overvloedige tafel; kleine waterbewoners worden de prooi van behendige roofdieren. Soms vallen ze in de klauwen van een jachtspin, soms raken ze verstrikt in de draden van het web. De weldoorvoede argironet hangt zijn prooi onder de koepel van het nest en wikkelt hem in een cocon, rekenend op slechte dagen.
Hier worden onder water spinnakomelingen uitgebroed. Na het leggen van eieren plaatst de spin ze in een met lucht gevulde cocon in of bij het nest en bewaakt de kostbare klauw. De mannelijke spin, die deelnam aan de bevruchting van een vriend, begrijpt het lot niet om door het vrouwtje te worden opgegeten - het laatste kenmerk van de paringstradities van de meeste spinachtigen. Hij blijft in de buurt wonen, in dezelfde onderwaterklok, met dezelfde eetgewoonten, met dezelfde taken van luchttoevoer.
Specialisten-arachnologen zijn van mening dat een van de redenen voor het afwijzen van kannibalisme de grootte van het mannetje is. Argyronets zijn de enige soorten spinnen met een mannetje dat groter is dan het vrouwtje - respectievelijk 1, 5 en 1, 2 cm. Trouwens, grotere mannetjes hebben kleinere nesten.
De zilveren spin, een inwoner van Europese wateren, heeft onlangs zijn naaste verwant in Japan gevonden. Het bleek dat de Japanse argironet, die voorheen als een volledig analoog van de Europese werd beschouwd, veel grotere organen heeft die reproductieve functies uitvoeren.
